کد مطلب:38890 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا با وجود معارف عظيم و وجود امامان معصوم: و علماي بزرگ، مذهب شيعه طي قرنهاي گذشته گسترش چنداني نداشته و در اكثر كشورهاي مسلمان، مردم پيرو مذاهب ديگري هستند؟ و يا آن كه برخي از شيعهها جدا شده و پيرو مذاهب ديگري شدهاند؟! آيهاي كه درباره وجود شيعه واقعي و پيروان حضرت عليآمده كدام است؟

پرسشگر محترم! صرف در اختيار داشتن معارف عظيم و منابع غني نميتواند باعث پيشرفت هدف و رسيدن به آن شود; بلكه بايد تواناييها و استعدادهادر اين راستا به كار گرفته شود و با برنامههاي متنوع و جذاب و با برداشتن موانع بر سر راه تلاش كرد تا به حقيقت رسيد، ضمن اين كه پيروزي و شكست ظاهري نيز نميتواند دليل حقانيت معارف و اعتقادات و يا باطل بودن آن باشد.

گرچه انسان فطرتاً خواهان حق است، ولي اسباب و عوامل انحراف و گمراهي از راه حق نيز فراوان است، از جمله:

الف: عوامل رواني: راحتطلبي، ميل به بي بند و باري، استكبار و خود بزرگ بيني و... از مهمترين عوامل رواني انحراف ميباشند; چنان كه قرآن كريم ميفرمايد: به يقين، گروه بسياري از جنّ و انس را براي دوزخ آفريديم; آنها دلها ]عقلها[يي دارند كه با آن ]انديشه نميكنند، و[ نميفهمند; و چشماني كه با آن نميبينند; و گوشهايي كه با آن نميشنوند; آنها همچون چهارپايانند; بلكه گمراهتر! اينان همان غافلانند.(اعراف،179)

ب: عوامل فكري: ضعف نيروي تفكر و استدلال در پاسخگويي به اوهام و شبهاتي كه به ذهن راه مييابد موجب ميشود تا افراد تحت تأثير اوهام و شبهات قرار بگيرند، حسگرايي، عقايد خرافي و تعصب بي جا و پيروي و تقليد كوركورانه از اجداد و گذشتگان، و... از مهمترين عوامل فكري به حساب ميآيد.

ج: عوامل اجتماعي: اوضاع اجتماعي نامطلوبي كه در پارهاي از جوامع پديد ميآيد و باعث عقبماندگي افكار ضعيف و ناتوان ميشود، از مهمترين عوامل انحراف انسانها از حق است.

در برخي جوامع، متصديان امور ديني در اين نابسامانيها نقش دارند، بسياري از مردم كه قدرت تحليل ندارند، اشكالات و نابسامانيها را به دليل دخالت دينداران، به حساب مكتب و مذهب ميگذارند.

و...( ر.ك:آموزش عقايد، آيت اللّه مصباح يزدي، ج 1، ص 92و93، انتشارات سازمان تبليغات اسلامي. )

طرفداران حق همواره در طول تاريخ بشريت كم بودهاند; چنان كه اكثر پيامبران الهي با وجود معارف عظيم وحي و نبوت، ولي از پيروان اندكي برخوردار بودند، قرآن كريم نيز همواره اكثريت را به خاطر نداشتن تعقل و تعلّم سرزنش ميكند; ...بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَيَعْقِلُونَ ;(عنكبوت،63)... امّا بيشتر آنها نميدانند.; ...قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَيََّ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةً وَلَـَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَيَعْلَمُونَ ;(انعام،37)... بگو: خداوند، قادر است كه نشانهاي نازل كند; ولي بيشتر آنها نميدانند!

بنابراين، اگر هواپرستي، ترس از دست دادن موقعيت اجتماعي فعلي، تعصب نابه جا و تقليد كوركورانه و... اجازه دهد و انسان بتواند با اين عوامل و موانع مقابله كند و با تعقل و تدبر و استدلال، تاريخ را مطالعه و تحقيق كند به حقيقت ميرسد و در پذيرش آن درنگ نميكند، چنان كه نمونههاي زيادي در تاريخ بوده كه حتي از ميان دانشمندان بزرگ اهل تسنن به خاطر روشن شدن حقانيت اهلبيت پيامبر گراميبه مذهب تشيع گرويدهاند مانند دكتر سيد محمد سماوي تيجاني، دانشمند تونسي كه كتابهاي فراواني نيز در زمينة حقانيت تشيع به رشتة تحرير درآورده است كه كتاب آن گاه هدايت شدم از جملة آنها ميباشد.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 211، دارالكتب الاسلامية، تهران. )

در ذيل برخي آيات قرآن كريم، رواياتي از پيامبراكرمنقل شده كه دلالت دارد كه از مصاديق آن آيات، مذهب شيعه و شيعيان عليبنابيطالباست; چنانچه ابنعباس ميگويد: هنگامي كه آية إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّـَـلِحَـَتِ أُوْلَـََّئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ; (بيّنه، 7) نازل شد، پيامبراكرمبه حضرت عليفرمود: منظور از اين آيه تو و شيعيانت هستيد كه در روز قيامت وارد عرصة محشر ميشويد....

در حديث ديگر آمده كه پيامبراكرمهنگام قرائت اين آيه فرمود: اي علي! آنها تو و شيعيانت هستيد، و وعدة من و شما كنار حوض كوثر است.( ر.ك: تفسير نورالثقلين، العروسي الحويزي، ج 5، ص 644و645، انتشارات اسماعيليان. )

پيامبراكرمدر ذيل آيه 33، احزاب ميفرمايد: اين آيه، درباره پنج تن نازل شد: من، علي، حسن و حسين، و فاطمه: هستند.( ر.ك: مجمعالبيان، مرحوم طبرسي، ج 8، ص 157، مؤسسه اعلمي بيروت. )

بدون ترديد تمام آياتي كه خوبيها را بيان كردهاند، دربارة مذهب شيعه و اهلبيت: هستند و اين آيات دو دستهاند:1. آياتي كه مصداقهاي آنها عام است; يعني افزون بر امامان شيعه، شامل برخي انسانهاي ديگر نيز ميشود مانند: سوره بقره، آيه 3، سورة والعصر، آيه 1ـ3 و... .

2. آياتي كه تنها مصداق معيني دارند و شأن نزول آنها به امامان شيعه: اختصاص دارد، مانند: آلعمران، 61; مائده 3و55; بقره، 207 و... كه يك تفسير دارند و آن اهلبيت پيامبراكرمهستند.( ر.ك: غايةالمرام، محدث بحريني، چاپ سنگي / احقاقالحق، قاضي نورالله شوشتري / نورالثقلين، همان / تفسير البرهان، سيدهاشم بحراني، نشر مؤسسه بعثت، ذيل آيات مذكور. )

منشأ اختلاف شيعه و سني اين است كه: شيعيان معتقدند كه امامت جزء اصول دين است ونصب امام فقط از ناحيه خداست و در نتيجه جانشيني پيامبر9 به نصّ صريح از طرف خدا و رسول اكرممعتبر است و اهل سنّت جانشيني پيامبر9 را به بيعت جمعي از مسلمانان و يا موارد ديگري چون شورا معتبر ميدانند.( ر.ك: الالهيات، جعفر سبحان، ج 4، ص 9ـ15، مؤسسة الامام الصادق. )

و به دنبال آن بين ايشان اختلافاتي در اصول اعتقادي، احكامي، شرعي و... پيش آمده است; لكن مسند سخن شيعيان كلام اهلبيت: ميباشد.